|
Meulen Goliath Ien verschoel achter zeediek staait staarke Goliath te wachten, wel hom oetdoagen gaait ,om aners macht en kracht mit hom te meten. Goliath stapt vertwiefeld te harnas oet. Bie daglichten is der laifdesverholn mit blokte mulder Idoa Wierengoa, tot twij- duustern aanbrekt, din ligt doar n frizze jongkerel mit optrokken knijen op baank. Waaien, loat mor waaien, zet alles oet dien kop, moal Goliath! Dien haart dij bonst, t wotter plonst, geef grode zee, wat zai ien poller het verloren. Draai Goliath, draai dien steert ,dien gat noar Nooroostkaant tou, omreden t is joa wied en zied bekend, das doe hikhakkerij hes mit nijmoodse hoaven, veuraal mit drijwiekse kokhaalzende-wiend-meulens, dij die sikkom, stiekom, lieken ien te sluten. Hou din ook, gaint duurt kört bie die te kommen, bang veur n klap mit n meulenwiek. Vandoag allint n verboasde dichter en schilder, aaien, roeken en betasten dien wieken, tussen dikke dieken, woar kromme gedachten vervluchten, onner weeldrege Hogelaandster winterluchten. |
  Schilderijen van René Kuipers Gedichten van Jan Bos 
|
|
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |